St. Nicolaaslyceum

Van het St. Nicolaaslyceum krijg je zin om naar school te gaan. Deze school is spannend, prikkelt en fonkelt zonder een kakafonie te zijn. Het gebouw ligt tussen de grootstedelijke ontwikkeling op de Zuidas en de luwte van het Beatrixpark in. De noordgevel oogt rustig, bijna sober. Aan de zuidkant begint het gebouw te golven en verwelkomt het de Zuidas. Dit zonder schreeuwerig te worden; de kwaliteit van deze school gaat de gevel voorbij. De verrassing zit in de sublieme ruimtelijkheid waarmee het hele gebouw is doordrongen. De entree maakt de meeste indruk, waar je bijna wordt weggeblazen door een grandioos atrium. Omdat het een compact en ondiep gebouw is overzie je in één blik de hele school en is er een sterke relatie met de stad. Aan alle kanten is de school open, maar door de hoogteverschillen behouden de ruimtes hun eigen sfeer. Door de prachtige trappartij in het hart van de school waant de jury zich Harry Potter: ze wordt continu verleid om te bewegen en op ontdekkingstocht te gaan. De jury vreesde dat de transparantie de leerlingen zou afleiden, Maar de glazen, transparante lokalen – de belangrijkste ruimten in een school – vormen prettige verblijfsruimten waar je prima geconcentreerd kan werken. De buitenruimtes vallen als puzzelstukken binnen het totaalbeeld. Het sportveld is naadloos opgenomen in de ‘oksel’ van het gebouw. Vanaf de tribune in het atrium kunnen kinderen hun medescholieren zien sporten, met op de achtergrond de drukte van de Zuidas. De enorme betrokkenheid van de opdrachtgever, die substantiële wijzigingen in het ontwerp liet aanbrengen, heeft de opgave goed gedaan. De hufterproofheid van de school mocht niet ten koste van de architectuur gaan. Dit is terug te zien in de zorgvuldige toepassing van beton en polycarbonaat. De opvallende plafondelementen zorgen voor een prima akoestiek en ondersteunen de ruimtelijkheid. Bij het St. Nicolaaslyceum was een hoog budget te besteden. Hoewel het gebouw technisch complex in elkaar zit, gelooft de jury niet dat het met een kleiner budget aan kwaliteit of ruimtelijkheid had ingeboet. Hoewel de jury het lyceum omschrijft als ‘bijna te perfect’ maakt ze ook enkele kritische opmerkingen. Zo wordt de trap in de tribune als te smal en te steil ervaren en de ondergrondse gymzaal mist de grandeur van de andere ruimten. Dit mag de pret echter niet drukken. Het St. Nicolaaslyceum is een feestje. Dit is een school die je in je hart sluit en waar je na twintig jaar graag nog eens een reünie bezoekt.