Imagewharf

Zoals een journalist het eens omschreef heeft Imagewharf niets te maken met de zielloze kantoorcomplexen waar legers van werknemers zwoegen door de dagelijkse sleur. Het is een plek waar we de vrijheid hebben om ons alle ruimte toe te eigenen, waar we dankzij een staalkaart aan diverse kantoren onze eigen plek kunnen kiezen en identiteit kunnen tonen. Waar we gebruik kunnen maken van gezamenlijke voorzieningen, of ons kunnen terugtrekken in ons eigen hok. De opdrachtgevers wilden in beginsel een gemeenschap voor bedrijven die werken in de Nederlandse film en audiovisuele industrie; een plek waar decor-bouwers, filmmakers, socialmedia geeks, stylisten en productiebedrijven samenwerken. We maken een complex met een zelfregulerend karakter dat perfect aansluit bij die synergie en hun individuele dna. Dat blijkt ook andere creatieve bedrijven aan te spreken. "Onze gasten, opdrachtgevers en klanten komen in ons nieuwe kantoor zomaar op bezoek voor een koffie, of met de vraag of ze na een overleg even kunnen blijven werken", zoals een van de bewoners het omschrijft. We zwerven samen, of met de telefoon in de hand door de tuin, over het plein of de vele terrassen en balkons. We zetten een cocktailbar buiten of vieren een feestje in een tent op het plein. De exploitant van de gym gaat de gele bruggen gebruiken als workout en jonge gasten testen hun fiets tegen de helling. De kantoren, werkplaatsen en ateliers zijn weliswaar ruig en onafgewerkt, maar hebben fijne verhoudingen, een eigen persoonlijkheid en sfeer. De ruimtes in de sokkel voelen beschermd ondanks hun grote hoogte, liggen aan de tuin, de interne patio of de logistieke straat. In de paviljoens op het dak zijn ze lichtvoetig en hebben een weergaloos uitzicht. De ene is duidelijk zichtbaar vanaf de straat, de andere pas nadat een privé brug wordt overgestoken. Zo vindt iedereen zijn eigen individuele plek. "Alsof we in een roversnest zitten." Alle bewoners hebben een buitenruimte in de patio, een balkon of privé dakterras overdekt met houten of stalen pergola's. Of grote garagedeuren die tot aan het plafond opengaan waardoor je ineens met je laptop buiten zit. Het plein op het dak en de tuin zijn daarentegen openbaar. Ook jij en ik kunnen hier een koffie drinken. In dit genereuze complex, waar de meest essentiële buitenruimtes gemeenschappelijk zijn, is de schaal humaan en kunnen mensen op een verrassende manier samenleven.

Hangars, paviljoens, tuinen, bruggen en dekken zijn als in een collage naast en op elkaar geplaatst. Er ontstaat een dynamische en gelaagd geheel dat functioneert volgens haar eigen wetten en waar het onvoorziene een plek krijgt. Als een ‘work in progress’ dat haar bewoners de kans geeft het in bezit te nemen en af te maken. We maken het complex levendig met een bar en restaurant, die functioneert als de centrale ‘hub’ voor deze miniatuur-stad en voor het havengebied eromheen. Door de gebouwen te stapelen ontstaat er ruimte voor een grote gemeenschappelijke tuin, een luxe groene oase in het midden van al het asfalt en beton van het omliggende gebied. Er broeden vogels, je kunt in het gras gaan zitten of op houten banken. De twee hoofdgebouwen in de vorm van hangars torenen hoog boven de tuin, als basaltstenen blokken. Verdiepingshoge sectionaaldeuren laten licht tot diep in het volume dringen en kunnen ook op de verdieping volledig open. De hoogte van de industriële hallen is van een schaal waarin zowel productiebedrijven, studio’s, kantoren, als ateliers, sportschool en horeca functioneren. De daken van deze hangars vormen de vloer van een bijzonder tweede maaiveld. Bovenop de grootste hangar, het Werkgebouw, ligt een plein met daaraan paviljoens van hout en staal. Ze herbergen kleinschalige, zeer diverse ruimtes met een eigen kwaliteit, oriëntatie en privé buitenruimtes. In contrast met de hangars zijn ze wit, licht en elegant. Ranke trappen, pergola’s en balkons versterken dit effect. Middenin het plein ligt een verdiepte patio, als een verborgen groen ‘pocket park’. De ateliers in de hangars op de eerste verdieping kijken er met verdiepingshoge ramen en deuren op uit. De lofts op de kleinere hangar, het Studiogebouw, hebben eenzelfde uitstraling. Het vele glas van vloer tot plafond geeft een fantastisch uitzicht over de havens met hun kranen en containerschepen, de nieuwe woongebouwen en de typische creatieve bedrijvigheid van Amsterdam. Gele stalen bruggen geven toegang tot de daken en functioneren als krachtig oriëntatiepunt. Ze rijgen het complex naadloos aaneen en leggen door hun openbare karakter een verbinding met de omgeving. In dit tijdperk van privatisering worden onze steden geconfronteerd met een grote uitdaging: Investeringen in het publieke domein hangen steeds meer af van de private sector. Het team Imagewharf heeft met deze ontwikkeling getracht bij te dragen aan een nieuw sociaal en stedelijk perspectief.