Pontsteiger

Dit gebouw zou in alle categorieën kunnen passen, omdat met het ontwerp is gemikt op alle schalen. De openbare ruimte loopt in het project door en maakt een stimulerende, leefbare en coherente omgeving, maar voor veel meer mensen dan alleen de bewoners van het project. De individuele woningen zijn op het uitzicht en op woonbeleving ontwopren - de vorm van het gebouw is daarvan een vertaling; veel woningen waar mensen graag wonen (onderin waar je de stad beleeft, bovenin waar het penthousegevoel overheerst). Toch zal het gebouw vooral worden gezien als ikoon, vandaar de plaatsing in die categorie.

Voor de nieuwbouwwijk Houthaven formuleerde de gemeente Amsterdam de ambitie een iconisch woongebouw aan het IJ te creëren. Pontsteiger ligt niet aan, maar ín het water en legt daarmee optimaal contact met het IJ, dat tegenwoordig de rol van centrale rivier in Amsterdam heeft. Het gebouw maakt een uitnodigend gebaar naar Amsterdam-Noord. Met het veer aan de Pontsteiger wordt de verbinding over het water ook fysiek gelegd. Door de opgetilde stoelvorm van het gebouw biedt Pontsteiger niet alleen wonen met uitzicht, maar ook een uitnodigende openbare ruimte in het IJ. De toegestane hoogte van 145 meter is door de architecten gereduceerd tot 90 meter om beter aan te sluiten bij bestaande gebouwen rond het IJ. De bewoner staat centraal. In hoge woontorens zijn appartementen op de onderste of juist de bovenste woonlagen het meest geliefd. Beneden vanwege het contact met de omgeving. En bovenin om het uitzicht en de status. De stoelvorm van Pontsteiger, met veel woningen onderin en bovenin, en weinig woningen in het slanke deel daartussen, speelt hierop in. Om het stedelijk leven naar binnen te halen, is het woongebouw 7 meter opgetild. Binnenin ligt een goed geproportioneerde openbare ruimte aan het water. Zichtlijnen blijven onder het gebouw open. Het grote gebouw is hierdoor verrassend lichtvoetig. Onder de robuuste hoofdvorm liggen elegante paviljoens met daarin de entrees en een gevarieerd stedelijk programma. Zo ontstaat een zachte overgang binnen/buiten en een menselijke schaal aan de voet van de hoogbouw. Het plein, ontworpen door Hanneke Kijne van Hosper, gaat een dialoog aan met de paviljoens. Het gebouw heeft een betonconstructie met gietbouw in de kelders en laagbouw en gebruikt prefab stapelbouw voor de torens. Tussen de torens is vanaf 60 meter hoogte een staalconstructie gehangen voor de acht woonlagen in de brug. In de lage U van het gebouw en de torenpoten liggen huurwoningen. De koopwoningen in het bruggedeelte hebben vergaande keuzevrijheid voor de kopers doordat ze koppelbaar zijn. In het ontwerp van de gevels is de huid als een continu grid over de hoofdvorm gelegd. Buitenruimtes liggen binnen deze schil om windluwe balkons te creëren. In samenwerking met Koninklijke Tichelaar uit Makkum is een speciale glazuur ontwikkeld in zes tinten. Het gebouw kleurt mee met het weer: licht als de wolken grijs zijn, goud gloeiend bij een heldere zonsondergang. Dichterbij vallen de groene kopertinten op die mooi kleuren bij het water van het IJ.