Wanneer Dennis Weerink, bij zijn schoonouders over de vloer kwam, keek hij altijd al naar de oude landbouwschuur aan de andere kant van de weg. Toen hij polste of er misschien een mogelijkheid bestond om hier iets mee te doen, was de reactie: “Als je er iets mee kunt...”. En hij kon er veel mee: het idee voor zijn eigen schuurwoning was geboren.

Wanneer je het weggetje afloopt naar de woning, zie je door de bocht in de verte een grote boom staan. Deze boom is als ankerpunt gebruikt voor een drie meter brede verhoogde betonnen plint. De woning is haaks op deze zichtlijn en anderhalve meter boven het maaiveld gepositioneerd, waardoor het een prachtig uitzicht biedt op het Twentse landschap.
De spannende routing in het huis geeft telkens een andere kijk op het op de omgeving en het interieur: soms loop je langs het landschap, soms e
aar toe of ervan af, en soms vormt het de achtergrond voor de inrichting. De eettafel is georiënteerd op het westen, terwijl het kookeiland zicht biedt in zuidelijke en noordelijke richting. Vanuit de geborgen zitkuil kijk je uit op het noordelijke landschap en kan je zelfs de lucht bewonderen door het grote daklicht.
De woning heeft de verhoudingen van een landbouwschuur en een open plattegrond. Er zijn diverse volumes gebruikt om de ruimtes te definiëren. Zo is de eettafel op de zwevende kopgevel geplaatst, en scheidt een vrijstaande kastenwand de woonkeuken van de verdiepte woonkamer. Door de viereneenhalve meter hoge schuifdeur loop je vanuit de woonkamer het inpandige terras op. Een massief blok met twee slaapkamers, sanitaire en facilitaire ruimten vormt een volume, waarvan de toegangen van de verschillende ruimtes bestaan uit houten nissen waarin de deuren volledig zijn weggewerkt.
De hoofdslaapkamer bevindt zich onder het bijgebouw (het bijgebouw is samen met woning als één volume ontworpen) , waarbij de volledig glazen gevel zicht biedt op de patio met een verticale plantenwand. De en suite badkamer bestaat uit een ruime tweepersoons doucheruimte, waarbij vloer, wand en plafond bekleed zijn met zwarte hexagoon tegels. De wastafel is vrijhangend gepositioneerd aan een vrijstaande spiegelwand.
In lijn met het schuurontwerp zijn houten latjes gebruikt als accent in de nissen (vloeren, plafond en wanden) en voor de keukenvloer op de plint. Er is gekozen voor een niet standaard bouwmethode van een stalen spanten constructie, die bijna geheel uit het zicht is. De stalen strip kolommen (30x200) zijn samen met de constructeur zo minimaal mogelijk zijn vormgegeven. Het dak en de wanden bestaan uit geïsoleerde (RC7) sandwichpanelen, welke zorgen voor maximale comfort, isolatie en waterdichtheid. Hierop is de houtengevelbekleding gemonteerd. Door deze bouwmethode was het mogelijk om het geraamte van de woning snel op te zetten en waterdicht te krijgen.

De Rood voor Rood regeling van de provincie Overijssel gaf de Twentse Weerink de mogelijkheid om de oude schuur te slopen en er iets moois voor terug te bouwen. De projectarchitect van Reitsema & partners architecten liep al langer rond met de droom om zijn eigen duurzame huis te ontwikkelen, en nu deed de kans zich voor. In een samenwerking met het bureau, de welstand en de gemeente werd afgetast wat er mogelijk was en begon zijn idee vorm te krijgen. Het werd een archetypische schuurvorm: een langgerekte schuur die zowel van dichtbij als veraf abstract is vormgegeven.
‘Het Kleine Krikhaar’ is de naam die de schuurwoning heeft gekregen, naar de oude boerderij die er vroeger stond en nog op oude landkaarten te vinden is. Hiermee waardeert Reitsema & partners architecten het landschap, waar de schuurwoning haar oorsprong in vond en weer naadloos in is opgenomen.
Weerinks nieuwe woning is niet alleen een lust voor het oog, maar ook duurzaam gebouwd. De schuurwoning is voorzien van een hoogwaardige isolatieschil, luchtwarmtepomp, warmteterugwinning, Ledverlichting, zuinige inbouwapparatuur en een adaptief installatieconcept. Reitsema & partners architecten hechten aan een sterke relatie tussen het gebouw met het omringende landschap. Ze streven naar het optimum van maximale landschapsbeleving en privacy.
Weerink zegt dat het ontwikkelen, ontwerpen en bouwen van zijn schuurwoning een betere architect van hem heeft gemaakt. Door het ontwerp vroegtijdig te bespreken met leveranciers en fabrikanten, is het gelukt om uitvoerbare minimalistische details te ontwerpen. Daa
aast was het fijn om met collega’s van het bureau te kunnen sparren en hen als klankbord te gebruiken. De kennis en ervaring die Weerink heeft opgedaan bij het realiseren van zijn droomhuis neemt hij weer mee voor volgende projecten. En niet onbelangrijk: Weerink heeft veel plezier gehad tijdens de bouw, omdat hij samenwerkte een bouwteam bestaande uit zijn vader, schoonvader en twee ooms, die ook enorm trots zijn op het eindresultaat.