Het initiatief voor dit centrum als dependance van de Radiotherapiegroep draagt bij aan het verlenen van zorg dichtbij patiënten. Men hoeft niet onnodig ver te reizen, wat prettig is aangezien behandelingen vaak bestaan uit meerdere bestralingen gedurende een periode.

Het gebouw is een stimulerende omgeving voor de functie van bestralingscentrum. Het gebouw bevat de modernste apparatuur maar komt niet over als een klinisch en technisch gebouw. Natuurlijke materialen, licht en kleur zorgen ervoor dat patiënten en medewerkers zich prettig voelen. Verschillende manieren van verblijven/wachten zorgen voor keuzemogelijkheid en daarmee de eigen regie voor de patiënt en begeleider.
De ronde vormen maken gangen tot gebieden en geven overzicht zonder verlies van privacy.

In de versnellerruimten, waar de bestraling plaatsvindt, is aandacht gegeven aan het oproepen van een gevoel van geborgenheid. De gang waardoor de patiënten moeten lopen naar de behandelruimte is visueel verkort door de wand een kromming te geven. Dit komt ook terug in de behandelruimte waar benodigde accessoires in ronde kasten zijn weggewerkt. Deze kasten i.c.m. de ronding in het plafond en op de vloer maken de anders grote ruimte zachter en intiemer.

De polikamers zijn door een kastelement met omkleedmogelijkheid gescheiden in een spreek- en onderzoekdeel. Het spreken gebeurt aan een afgeronde tafel, om de gezamenlijkheid van zorgverlener, patiënt en naasten bij het bespreken van het behandelplan te benadrukken.

De beddenwachtruimte ligt enigszins afgezonderd, maar wel in het algemene gebied met toezicht vanaf de balie. Men voelt zich daardoor gezien, zonder bekeken te worden. Het zicht op de begroeide gevel werkt rustgevend.

Voor de medewerkers is een backoffice gebied met flexibele werkplekken met mogelijkheden voor digitaal overleg met collega’s op andere locaties. De pantry kan tevens worden gebruikt voor klein overleg. Via een backoffice gang zijn de polikamers bereikbaar zodat eenvoudig geraadpleegd kan worden. Hiermee wordt de interactie tussen medewerkers gestimuleerd, belangrijk voor de kwaliteit van de zorg.

De vormgeving van het gebouw heeft ook een positieve impact op de omliggende zorgfuncties. De route vanaf het parkeerterrein naar de naastgelegen Spoed Eisende Hulp wordt begeleid door de ronde hoeken van het gebouw. De gevelbegroeiing zorgt voor een prettig zicht vanuit de SEH, de daktuinen geven een fraai uitzicht vanuit de kliniek van het naastgelegen ziekenhuis.

Deze nieuwste dependance van de Radiotherapiegroep is gekoppeld aan het Gelre Ziekenhuis. Het gebouw vormt met de houten materialisering, groene gevels en daken de overgang van de Veluwe naar het ziekenhuis. De eenlaagse kiezelvormige volumes herbergen de polikamers en backoffice. Het hogere element met begroeide gevel bevat de versnellerruimten en techniek. De techniekruimte is weggewerkt in het volume met gevelbegroeiing zodat de daken voorzien konden worden van daktuinen. Omdat er vanuit het aangrenzende ziekenhuis zicht is op deze daken is ervoor gekozen om elders, op het hoge dak van het ziekenhuis, zonnepanelen te plaatsen.

De gevel en dak begroeiing sluit aan bij het Veluwse landschap. Plantensoorten zoals varens, heide, diverse bodembedekkers en grassen zorgen in elk seizoen voor een levendig driedimensionaal beeld. Het hoge volume met de bestralingsruimten valt door de begroeiing visueel weg tegen de bosrand. Vanuit het centrale verblijfsgebied en de beddenwachtruimte is er zicht op dit verticale groen. De gevel en dak begroeiing wordt automatisch bewaterd zodat het groen ook in de toekomst mooi blijft.

De houten lamellen van verduurzaamd hout (Accoya) verbinden de volumes visueel en geven ook enige privacy door de beperking van inkijk. Bovendien ogen de lagere volumes zo ook rijziger. De kleurstelling van het hout sluit aan bij de grind betonnen en gemetselde gevels van het ziekenhuis. De antraciete kleur van de puien sluiten ook aan bij het ziekenhuis. Het gebouw sluit zo qua kleurstelling aan bij zijn grotere buur, maar wijkt qua hoofdvorm sterk af. De gebouwvolumes fungeren als een soort ‘stepping stones’ tussen de Veluwe en het ziekenhuis.

De algemene ruimte tussen de houten volumes is ontworpen als een voortzetting van buiten. De wandbekleding van duurzaam hout (Fraké), de glazen gevels, daklichten en een hoog plafond dragen hieraan bij. Deze tussenruimte fungeert als verkeers- en wachtgebied. Er is daardoor geen sprake van gangen. De ruimten vloeien in elkaar over, wat de ruimtelijkheid en oriëntatie verstrekt. De daklichten sluiten qua vormgeving aan bij de houten volumes en de installaties zijn ingestort in het betondak voor een hoog en glad plafond (geen systeemplafond).

Het interieur maakte ook deel uit van de opdracht. Het vast timmerwerk, de meubels en alle overige inrichting behoorde tot de ontwerpopgave. De visuals van sluiten ook aan bij het Veluws landschap. Daardoor is er sprake van een eenheid die rustgevend werkt.