Daar waar het kerkbezoek in Nederland al jaren terugloopt, groeide de Katholieke geloofsgemeenschap in Almere juist sterk. De reden hiervoor is vooral de instroom van migranten uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika, Polen en Spanje. Deze parochie van Sint Bonifatius deelde voorheen een oecumenisch kerkgebouw met de lokale protestantse gemeenschap. Echter, het verlangen naar een eigen kerk was en bleef onveranderlijk groot. En die kregen ze. De bewoners van Almere, na Amsterdam de grootste stad in het bisdom Haarlem-Amsterdam, openden in 2022 voor het eerst de deuren van hun eigen Katholieke kerk. De reis van initiatie tot ingebruikname van de kerk duurde uiteindelijk zeventien jaar. Een reis die werd bekroond met de officiële inwijding van het gebouw, de heilige consecratie, op 11 november 2022.

Het nieuwe kerkgebouw is van grote betekenis voor de parochie en daarbuiten. Het vormt een plek van viering en verbinding. In het gebouw kunnen de parochianen individueel of samen hun geloof belijden. Het is een plaats van rust en verstilling, een plaats om in afzondering te kunnen bidden. Op andere momenten komen de parochianen juist samen om te bidden tijdens de erediensten. Of om
huwelijken en Christelijke feestdagen te vieren. Maar ook om met elkaar afscheid te nemen van dierbaren tijdens een uitvaart. Daarnaast heeft het gebouw een belangrijke sociale functie: hier ontmoeten de parochianen elkaar bijvoorbeeld na de mis. Een plek waar men in elkaars gezelschap steun, saamhorigheid en warmte vindt. Dit alles vraagt om een kerkgebouw met een goed geoutilleerde kerkzaal. Een kerkzaal met een sacraal en verstild karakter, gecombineerd met een warme en intieme ontmoetingsruimte die voorzien is van de juiste ondersteunende functies.

Een bijzonder element in de inrichting is het fries, geschilderd door Théodore Stravinsky. Op het 72 meter lange fries is in 25 afbeeldingen het leven van Jezus weergegeven. Dit fries is oorspronkelijk speciaal vervaardigd voor de Sint-Willibrorduskerk te Almelo. Na de sloop van deze kerk is het fries vanwege zijn bijzondere cultuurhistorische waarde behouden en nu weer ontsloten voor het publiek in de Sint Bonifatiuskerk. Door een bouwkundige en constructieve inkassing in de wand is het fries mooi in de ruimte geïntegreerd. De hoeklijnen van de benodigde staalconstructie vormen daarbij ook het visuele kader om het fries zelf.

De hoofdvorm en oriëntatie van de Sint Bonifatiuskerk is sterk geënt op het klassieke Katholieke oertype: de Basilica. Zo is het gebouw vormgegeven als één gebouwmassa waarin kerkzaal en ontmoetingsruimte zijn opgenomen. Het hoge middenschip van de kerkzaal wordt geflankeerd door lage zijbeuken. Daarnaast is de lengteas van het middenschip oost-westelijk georiënteerd met de apsis aan de oostzijde van de kerkzaal. Aan de oostzijde van het gebouwvolume zijn de ontmoetingsruimten en ondersteunende functies ondergebracht. Deze oost-westoriëntatie bepaalt de plaatsing op het terrein.
Ook de functionele indeling van de kerk volgt uit het traditionele gebouwconcept. De kerkzaal heeft een eigen ingang aan de westzijde. Via het entreeportaal worden de kerkgangers via de narthex naar de kerkzaal geleid. Deze kerkzaal betreedt men via het middenschip of langs de zijbeuken. Ter hoogte van de zijbeuken zijn twee kapellen te vinden. De kerkzaal zelf wordt begrensd door het koor waarop het altaar staat. Achter het altaar eindigt het middenschip met een halfronde apsis.
Aan de oostzijde van de kerk hebben de ontmoetingsruimten een eigen entree voor ‘dagelijks’ gebruik. Intern zijn de kerkzaal en ontmoetingsruimten gekoppeld. Hierdoor kunnen de parochianen elkaar na de mis ontmoeten, een belangrijke sociale functie van de kerk. Naast de ontmoetingsruimte zijn er ruimten voor catechese, kinderopvang, gesprek of om te vergaderen. Om het sacrale en verstilde karakter van de kerkzaal én de warme en intieme sfeer van de ontmoetingsruimte te realiseren, hebben we met een beperkt palet aan architectonische middelen geprobeerd een zo groot mogelijk effect te bereiken. Het materiaalgebruik in het gebouw is sober en ingetogen door toepassing van eerlijke materialen zoals hout, metselsteen en schoonbeton. In de kerkzaal roept dit een gevoel van rust en verstilling op en geeft de ontmoetingsruimte een warme en uitnodigende sfeer. Dit materialenpalet wordt aangevuld met een beperkte maar doelmatige toepassing van natuurstenen en smeedijzeren ornamenten die horen bij een Katholieke kerk. Ook daglicht speelt een belangrijke rol. Zo heeft de kerkzaal alleen lichtstraten in de daken van zowel de zijbeuken als het middenschip die strijklicht rijkelijk de ruimte binnenbrengen wat de tektoniek van de pure materialen accentueert waardoor de kerkzaal het aardse lijkt te ontstijgen. In de ontmoetingsruimte zorgen grote ramen juist voor verbinding naar buiten.