De appartementen in Fibonacci zijn relatief kleine studio’s in het sociale huur- en middensegment, die verhuurd worden door Stadgenoot en Rockfield Real Estate. De drukke stad wordt buiten de deur gehouden met dove gevels met imposante urban windows. In plaats van balkons aan de buitenzijde is binnen de atria en op de daken plaats gemaakt voor gemeenschappelijke groene buitenruimten en dakterrassen. Zodra je door de grote open poort heenloopt, belandt je in een ruim, met glas overdekt atrium dat in alle drie de volumes wordt voortgezet. In deze oase van rust hebben de wind, regen en stadsgeluiden geen vat, terwijl er wel licht en lucht in overvloed zijn. Er is op de brede galerijen veel plek om elkaar te ontmoeten. Woningen aan de spoorzijde hebben een eigen zone aan de galerij waarop ze een stoeltje, tafeltje of kleine plantjes kwijt kunnen.

Het ‘community living concept’ wordt ondersteund door een aantal gedeelde voorzieningen op de begane grond, zoals een wasserette en een bicycle repair shop voor bewoners. Eyecatchers op het dak van de lagere gebouwdelen zijn twee grote daktuinen, waar bewoners gezamenlijk kunnen genieten van het groen. De hoogste toren heeft ook een groen dak. Als belangrijke schakel van de ecologische hoofdstructuur van Amsterdam blijft dit verder het domein van de vogels en insecten, die ook een eigen plek vinden in de nestkasten in de gevels en de insectenhotels in de tuinen. Daarnaast is ook het maaiveld rondom het gebouw ingericht als een weelderige tuin. Zo is in dit overgebleven stukje stad met een reeks slimme ingrepen een prettige plek gemaakt voor mens en dier.

Diederendirrix verwierf deze opdracht al in 2015. De omvang, vorm en ligging van het kavel lieten zich echter lastig matchen met de vraag om veel betaalbare huurwoningen. Daarnaast was er nagenoeg geen ruimte beschikbaar voor een bouwterrein. Ontwikkelaar Vorm stapte over op een innovatieve aanpak: een extreem hoge mate van prefab. In een vroeg stadium met alle uitvoerende partijen om de tafel zijn de hordes genomen. Het is diederendirrix gelukt een gebouwontwerp neer te leggen dat niet alleen een bijzonder woonmilieu creëert, maar dat ook zeer snel uitvoerbaar was zonder veel overlast voor de buurt.

Op deze kleine kavel staat nu een markant gebouw met 243 huurwoningen, gesitueerd rondom geluidluwe atria om de zeer hoge geluidsbelasting van spoor- en wegverkeerslawaai op 3 van de 4 gevels te ondervangen. Toch is het geen kolos in de skyline van Amsterdam. Het is een getrapt, fijn gedetailleerd ontwerp, dat er door de subtiele draaiing van de drie volumes vanaf elke kant anders uitziet. Allerlei elementen werden van tevoren elders geproduceerd: de hoofddraagconstructie, de vloeren, de buitengevels inclusief kozijnen, de houten atriumgevels en galerijen, maar ook de badkamers en keukens. Met zo’n bouwpakket per verdiepingsvloer was geen grote bouwplaats nodig, kon steigerbouw worden weggestreept en werd veel tijdwinst geboekt – dit beperkte de bouwtijd tot slechts 2,5 jaar.

De architectuur van het gebouw wordt bepaald door de afwerking van de prefab gevelelementen. Er is gewerkt met verschillende reliëfs en afwerkingen van het beton; glad, ruw en met cannelures. Daarnaast zijn steenstrips ingestort in verschillende verbanden. Opliggende betonliggers en penanten suggereren een grafisch spel van tectoniek. Er ontstaat een rijke gevel die het gebouw op genuanceerde wijze in verschillende elementen opdeelt, zonder het geheel te verliezen. Grote vensters kijken uit over de omliggende stad. Bij de hoofdentree is het beton uitgewassen en voorzien van een grafisch patroon: de reeks van Fibonacci. Opdat de woningen kunnen spuien, heerst in het atrium een buitenluchtconditie. De grote gevelopeningen aan de straat zijn voorzien van een fijnmazig gaaswerk dat de lucht maximaal doorlaat. Het interieur is gemaakt van hout; houten galerijen, CLT vloeren en houten binnengevels geven het gebouw een luxe en warme uitstraling. De overweldigende ruimtelijkheid, het licht en de warme kleur zijn een tegenhanger van het hardere, stedelijker exterieur.