Het project voor twee woongebouwen in Hattem richt zich op een zorgvuldige inpassing binnen de historische context. De woningen worden georganiseerd rond een collectieve buitenruimte, die de stad verbindt met de individuele woningen. Het ontwerp benadrukt kwaliteit van wonen, met aandacht voor dichtheid, sociale cohesie en de omgeving.

De monofunctionele historische binnenstad, waar retail domineert, staat onder druk. In Hattem bleek de voormalige Blokker niet meer verhuurbaar. Door de achteraanbouw los te koppelen van het grote aaneengesloten vloeroppervlak ontstonden kleinere, verhuurbare winkelunits aan de hoofdwinkelstraat, terwijl op de vrijgekomen plek nieuwe woningen gerealiseerd konden worden.

Deze woningen, midden in de historische binnenstad, dragen bij aan de leefbaarheid van de stad en bieden starters toegang tot betaalbare huurwoningen. Door de woningen rondom een collectieve gedeelde ruimte te organiseren, ontstaat er afstand tot de drukte van de binnenstad en een plek waar bewoners van beide woongebouwen kunnen samenkomen. De bouw van deze woongebouwen in Hattem illustreert de groeiende trend van het transformeren van winkelruimtes naar woonruimte in kleinere stads- en dorpscentra.

Door twee gebouwen als ensemble in te passen binnen de bestaande morfologie van de historische binnenstad, ontstond de mogelijkheid om zowel stedenbouwkundig te reageren op de complexiteit van de plek als ook om kwaliteit voor de individuele woningen te creëren. De appartementen van minder dan vijftig vierkante meter worden ontsloten via een gedeelde collectieve buitenruimte, die het ensemble verbindt met de stad.

De gearticuleerde relaties tussen de informele en meer formele gevels verbinden het individuele adres van de woning met zowel de collectieve ruimte als de stad. Door dichtheid zorgvuldig vorm te geven, krijgt stedelijk wonen betekenis en wordt sociale cohesie bevorderd. De locatie, gekenmerkt door achterkanten, kleinere woningen, tuinen en schuren, heeft een informeel karakter, ondanks de ligging aan een veelgebruikte toegangsroute naar de binnenstad.

De gebouwen zijn ontworpen als figuren met een duidelijke voor- en achterkant, waardoor ze als ensemble de bestaande context structureren. Ze voegen zich naar het beeld van de omliggende achterkanten, terwijl ze hier tegelijkertijd een hiërarchie in aanbrengen. In een vervolgopdracht zal een betonnen buitentafel als ankerpunt worden toegevoegd, waar bewoners met hun eigen stoel kunnen aanschuiven, wat de gemeenschappelijke ruimte versterkt.

Door herkenbare alledaagse elementen zoals goten, regenpijpen en dubbel te openen ramen met betonnen lekdorpels te combineren met de abstractie van een vlakke bakstenen gevel en een subtiele overdrijving in de gevelopeningen, ontstaat een ensemble dat zowel vertrouwd als eigentijds aanvoelt.