Juryverslag

De transformatie van een leegstaande, rijksmonumentale gevangenis naar een hotel is een kleine stap, schrijven de architecten. De jury is het met deze stelling hartgrondig oneens. Het is een enorme stap. De ruimtelijk ingenieuze oplossing is een prestatie van jewelste. Naast zorgvuldigheid op alle schaalniveaus en liefde voor details, is de jury onder de indruk van het evenwicht tussen respectvol omgaan met de geschiedenis en lef. Zo is het gestuukte rijksmonument donkergrijs geverfd, waardoor het gebouw elegant en eigentijds in het straatbeeld staat.

In het negentiende-eeuwse cellenblok vindt de jury de minimale, doeltreffende ingrepen briljant. Door alle installaties weg te werken, de gietijzeren galerijen te restaureren en de dikke muren en zware celdeuren te handhaven en waar nodig terug te brengen, is de spannende structuur van het cellenblok behouden. Ook in de hotelkamers is de oude gevangenissfeer tastbaar en voelbaar, door met enkele doorgangen drie cellen aaneen te rijgen tot een hotelkamer, waar alle gewenste comfort in past. De dikke muren zijn subtiel uitgehakt voor kastruimte aan de ene kant en ramen aan de andere kant, waarna het oorspronkelijke traliewerk is teruggeplaatst. In de oude buitenmuur zijn de littekens van de tijd gehandhaafd. Dat geeft een rijke beleving van tijd en ruimte.

Naast het hotel en een oud bisschoppelijk paleis, dat op herbestemming wacht, hebben de architecten een alzijdig zorgwoningblok toegevoegd. Dat is fraai van maat, verhoudingen en schaal, terughoudend gematerialiseerd en perfect gesitueerd, met een fraai binnenterrein en met een betonnen poort verbonden aan de rooilijn, zodat de logica van het historische, stedelijk weefsel aan alle kanten herkenbaar blijft. Een enerverende en voorbeeldige herbestemmingsopgave.