Project met 22 stadswoning en 12 appartementen aan de Oranjelaan naast Villa Augustus. De woningen zijn gesitueerd rondom een ‘green’, een gemeenschappelijk tuin of wel een schaarweide, met uitzicht op het Wantij.
De symmetrische opzet heeft een verwantschap met de omringende monumentale gebouwen.

Leefbaarheid & sociale cohesie

Het project is gesitueerd tussen de Oranjelaan en het Wantij, het vormt als het ware een wooneiland tussen de voormalige nutsgebouwen, waarvan er twee een herbestemming hebben gekregen: Villa Augustus en het Gezondheidscentrum Kv 13. Villa Augustus is als hotel en restaurant binnen een ommuurde tuin naar binnen gericht. De tuin is semi openbaar maar er is door de ommuring geen sociale controle op de omgeving te verwachten. Bij Schaerweide hebben wij gezocht naar een concept waarbij die sociale samenhang wel zou worden bereikt. Het vormen van een gemeenschappelijk midden kan die samenhang versterken. Een gemeenschappelijke tuin waarvan alle bewoners eigenaar zijn en er zich dus ook bij betrokken voelen. Op de ‘green’ komen alle voordeuren van de stadswoningen uit. Kinderen kunnen er veilig spelen, er zijn geen auto’s, terwijl ouders vanuit de woningen een oogje in het zeil kunnen houden. De woningen hebben alle een voortuintje door sommigen ingericht als terrasje. Opvallend veel bewoners hebben hier gekozen voor de optioneel aangeboden openslaande deuren.
Ook vanuit de appartementen is er zicht op het spel van de kinderen. Vanaf de balkons is er, zo blijkt uit navraag, contact met de bewoners van de stadswoningen. Na driekwart jaar al is er een levendig sociaal contact tussen de bewoners van Schaerweide. Er is een tuincommissie die gezamenlijk het gras van de 'green' maait en de vele hagen snoeit. Er is een groep ‘dierengeheimen’ waarbij afspraken worden gemaakt om voor elkaars dieren te zorgen. Met kerst werd een kerstborrel gehouden voor alle bewoners in een partytent op de green. Ook in de zomer werden er gemeenschappelijke dingen georganiseerd zoals kinderactiviteiten in een grote tent, springen op luchtkussens etc.
Bob Slager en Raquel Micó Moreno, het jonge echtpaar dat een appartement heeft op de 3e verdieping, zeggen het als volgt: ‘Het mooie van de ‘green’ is dat iedereen op elkaar betrokken is, zowel de bewoners van de stadswoningen als die van de appartementen. Het brengt het ‘burengevoel’, wat je vroeger in de straat had, weer terug. Dat is het mooie van dit project’.

De ‘green’ is uitgevoerd als een verdiept aangelegd grasveld, een ontmoetingsplaats voor spel en ander gemeenschappelijk gebruik. Een pleintje met natuurstenen treden markeert de overgang tussen de privétuinen van het appartementengebouw en de ‘green’.

Het appartementengebouw is geplaatst op de hoofdas van de 'green' en heeft zijn entree aan de Oranjelaan gekregen. Net als het pompgebouw van Villa Augustus en het aangrenzende Schakelstation heeft het een symmetrische opzet. De plattegrond is ontwikkeld als een tweespanner zodat een slank volume wordt verkregen, het gebouw is slechts 15,6 meter breed. De volume met zes bouwlagen heeft een totale hoogte van 19m, ruim onder de hoogte van de watertoren, de ‘maat der dingen’ in dit gebied.
Het trappenhuis met lift heeft een sobere opzet. Om de verdiepingen van elkaar te onderscheiden is per verdieping een andere Dordtse kleur op de binnenwanden aangebracht.

De grote drie-laagse stadswoningen zijn als rijhuizen geschakeld in twee grotere en twee kleinere blokken. De kopgevels zijn voorzien van erkers op de begane grond, waardoor een ruim uitzicht op de tuin ontstaat. Bij de kopgevels, die uitzien op de Oranjelaan en het Wantij, zijn op de derde bouwlaag grote ramen met ruim uitzicht op de omgeving geplaatst.
De tuinzijde en de kopgevels van de stadswoningen zijn uitgevoerd in zandsteen kleurige genuanceerde handvorm steen met diep voegwerk. Deze materiaalkeuze sluit naadloos aan bij de nutsgebouwen in de omgeving. De voorgevels van de woningen aan de ‘green’ zijn wit geschilderd. Deze collectieve buitenruimte onderscheidt zich daardoor als een stedelijke interieur. De woningen vinden hun individuele uitdrukking door de geleding van de zinken verticale open goten waarlangs het regenwater stroomt. De adhesie tussen het water en het zink van de goot zorgt ervoor dat het water niet klettert, maar rustig naar beneden stroomt. Zo ontstaat als het regent een schouwspel van watervalletjes die langs de gevel stromen.
Door de bakstenen kaders van de gevelopeningen per woning te variëren wordt een milde verscheidenheid in het gevelbeeld bereikt.

Het afgewogen materiaalgebruik van het gehele project sluit aan bij de directe omgeving met de nutsgebouwen. De aluminium kozijnen zijn achter het metselwerk gedetailleerd. De zo ontstane diepe insnijding van de gevelopeningen levert een robuuste architectuur op, waarbij het lijkt alsof het glas direct in het metselwerk is geplaatst.