“Het paviljoen moet een plek worden voor jong en oud, gericht op het inspireren en verbinden van mensen zodat iedereen zichzelf kan zijn.” Volgens de opdrachtgever ligt de oplossing bij iets simpels, namelijk; je gasten zich thuis laten voelen, samen eten en daarbij verhalen delen. Daarom heet het paviljoen ook Mama, want als er iemand een verbindende factor is, is het mama wel.

Een rood hemeldak als icoon
Het was niet onze insteek een iconisch gebouw te ontwerpen. We wilde zo goed mogelijk de wensen van de opdrachtgever vertalen in een voor hun goed functionerend en prettig gebouw. De stalen pergola komt voort uit hun wens om binnen en buiten met elkaar te verbinden, lampjes op te kunnen hangen voor een feestelijke sfeer en het gebouw te laten begroeien. Het altijd zomergevoel, zo beschreven ze het. Het is rond omdat zo het paviljoen alzijdig is en geen achterkant heeft. De ronde vorm werkt daarbij het beste met de behoorlijk dwingende ovalen natuurstenen bank die al aanwezig was. Het hemeldak is rood omdat deze kleur het beste paste bij de grote terracotta moduulstenen die we voor de gevel wilde gebruiken. De grote blokken geven het paviljoen een grappige schaal waardoor het niet echt een gebouw meer is maar eerder een installatie of folly. Zo lijkt het gebouw uiteindelijk op een draaiende carrousel. Tijdens het proces kwam het ontwerp steeds dichter bij het vakantiegevoel, een plek als een Frans pleintje met een draaimolen. Het rode hemeldak, de stalen pergola, is een iconisch onderdeel geworden met een stripverhaalachtige beeldtaal, herkenbaar vanaf een afstand.

Verbinden als identiteit
Het gebouw is midden in het ovaal geplaatst met aan de ene kant een speelplek voor kinderen met bedriegertjes (fonteintjes) en aan de andere kant de tafels en stoelen voor het terras van het café. De bedriegertjes zijn aan de zuidzijde geplaatst zodat een plek ontstaat waar de kinderen in de luwte verantwoord kunnen ravotten, dicht bij de speeldinosaurus, terwijl ouders (grootouders) een oogje in het zeil kunnen houden. Ook is er vanuit de keuken zicht op de bedriegertjes en je kunt snel even plassen binnen of je spullen opslaan in de lockers. Het terras is juist georiënteerd op de reuring van de verkeersrotonde. De betonnen banken in de bakstenen gevel zijn het startpunt van een bootcamp of een hardlooptraining. Binnen de ovale natuurstenen bank hoort iedereen bij het paviljoen, maar heeft iedereen ook zijn eigen plek. Samen maar ook ruimte voor verschil.

De architectonische onderdelen
Het horecapaviljoen Restobar Mama ligt midden in het park De Groene Loper in Maastricht naast de nieuwe speeldinosaurus. De inrichting van het park bestaat uit een aantal ovaalvormige groene ruimtes, waarvan er één gemarkeerd is met een natuurstenen bank waarbinnen het paviljoen staat. Het alzijdige paviljoen bestaat uit een rond betonnen terras, een vierkant bouwvolume en een rood rond stalen hemeldak. De stalen constructie van het hemeldak loopt binnen door in een constructie van houten gelamineerde liggers met in het midden van het gebouw een betonnen kolom. Het restaurant en de keuken vormen samen een T-vormige ruimte met grote glazen puien. Het cirkelvormige stalen hemeldak en de bomen kunnen worden bekleed met lampjes, versiering en klimplanten. Het ronde betonnen terras ligt in een beige kleurige halfverharding en vormt de overgang tussen het paviljoen en de natuurstenen ovaal.

Een duurzaam gebouw
Het paviljoen heeft zonnepanelen over het gehele dak, een epc van 0 en geen gasaansluiting. De buitenunit van de warmtepomp is geïntegreerd in het bouwvolume en opgenomen achter een houten rooster in de buitengevel evenals de meeste andere benodigde invoer- en afvoerkanalen van lucht.
De gevel is gemetseld met een restpartij terracotta moduulstenen van fabrikant Janinhoff. Er waren geen passtukken of hoekstenen beschikbaar. Een deel van de blokken is daarom verzaagd, zowel verticaal als horizontaal, om het gewenste patroon, de afmeting van de gevel en de positie van de bank en het raam te kunnen realiseren.

“Dit is niet hoe hij zich zijn onderneming had voorgesteld. Het idee was een plek te maken die een vakantiegevoel oproept, als een Frans plein met een draaimolen – de ronde gebouwvorm met pergoladak is daarop geïnspireerd. In juni, toen de horeca na de eerste lockdown weer open mocht, was Mama nog wel die plek. Mensen streken neer in strandstoelen en kinderen dansten tussen de waterspuwers op het terras. Nu doet het gebouwtje slechts dienst als kiosk.
Nu ja, slechts... Mama biedt meer dan goede koffie in een groene omgeving, het is een plek om mensen te kijken en te spreken. Op Valentijnsdag koppelde Bronckers veertig singles aan elkaar voor een blind date met een wandeling en picknick. Ook vormt het de uitvalbasis van de vrijwilligersvereniging die in het park activiteiten organiseert. Het laat zien dat een klein bouwwerk van grote betekenis kan zijn voor de buurt.”
Kirsten Hannema, Volkskrant, 5 maart 2021