Nu het gebouw er eenmaal staat lijkt de kracht van de locatie vanzelfsprekend, maar lange tijd gebeurde er nauwelijks iets in dit stukje Rotterdam. De locatie ligt naast de ring, aan de rand van het welvarende Kralingen. Het stukje niemandsland werd jarenlang veronachtzaamd. Terwijl de gemeente in het naastgelegen gebied woonwijk Nieuw Kralingen ontwierp, stond op deze locatie een gekraakt woonhuis. Aan de rand van het Kralingse Bos lag er een geweldige kans, alleen het initiatief daartoe ontbrak.

Multidisciplinair bouwbedrijf 13Speciaal zag potentie in de zichtlocatie aan het kruispunt. Ze schakelden Loer Architecten in om de kansen te onderzoeken. In het bestemmingsplan mocht aanvankelijk alleen midden op het kavel worden gebouwd met beperkte bouwhoogte. Loer Architecten positioneerde het gebouw in de hoek van het perceel, dicht op de kruising en met twee zijdes in het aangrenzende water. Met succes werd er bij de gemeente gepleit voor meer bouwhoogte om de oostelijk entreefunctie van de stad te accentueren. De combinatie van strategische positionering en extra volume geeft het gebouw zichtbaarheid en allure.

De dynamiek van voorbijrazende auto’s inspireerde tot het gevelbeeld van oplichtende ramen die langs elkaar heen schieten en ‘de hoek omgaan’. Het gebouw is daardoor een iconisch herkenningspunt aan de kruising waar tienduizenden mensen per dag passeren. Het ontwerp is benaderd als een houten beeldhouwwerk, alsof de transparante ruimtes uit een massief blok hout zijn gebeiteld. Dit leidde tot grote horizontale openingen aan de straatzijde, afgewisseld door kleinere ramen aan de entreezijde. De karakteristieke ronde ramen aan de oostzijde markeren elk hun eigen functie, zoals de hoofdentree en de directiekamers.

In de komende jaren breidt de binnenstad van Rotterdam zich uit naar het oosten. Nog voordat deze ontwikkelingen zijn gestart is de eerste kwaliteitsimpuls in deze hoek van de stad een feit. Het gebouw is daarbij een markant herkenningspunt die nieuwe betekenis geeft aan zowel de locatie als zijn gebruikers.

Dit project gaat over een bouwer met lef die zijn vakmanschap gereflecteerd wil zien in een ontwerp voor zijn hoofdkantoor. Loer Architecten werd gevraagd het karakter van 13Speciaal te vertalen naar een gebouw. Zo mooi als de opdracht klonk bleek hij ook daadwerkelijk te zijn.

Het hoofdkantoor op de Terbregsehof moest uitdrukking geven aan de groeiambities van 13Speciaal en tevens illustreren waar ze voor staan: verbeelding en vakmanschap. De droom was een toekomstbestendig gebouw, degelijk maar minimalistisch in zijn uitstraling, met verfijnde details. 13Speciaal gaf Loer Architecten carte blanche in het ontwerp, met het geloof dat ze elk ontwerp zelf zouden kunnen bouwen.

Belangrijk in het ontwerp is transparantie, het ogenschijnlijk ontbreken van constructieve elementen. Zo lijken de grote glasvlakken met open hoeken de zwaartekracht te ontkennen. Het bouwteam ontwikkelde daarvoor zelf een minimalistisch glassysteem - mooier en goedkoper dan standaardoplossingen. Binnen ervaar je een gevoel van onbegrensdheid. De open structuur biedt ruimte aan uiteenlopende gebruiksdoeleinden, nu én in de toekomst.

Slechts drie slanke kolommen vormen de zichtbare constructie, doordacht gecombineerd met een schijvenstructuur. Met vloeren die 2,5 meter uitkragen staat de constructie nooit in de weg. De kolommen zijn gefacetteerd in 13 delen, gerealiseerd dankzij zelfontwikkelde bekistingen. Ze vormen een karakteristiek onderdeel van het interieur. Het gebouw wordt gekoeld en verwarmd met behulp van betonkernactivering en een warmtepomp, resulterend in een minimaal energieverbruik.

De gevel is afgewerkt met verduurzaamd Douglas hout in horizontaal geplaatste latten. Het strakke diagonaal lopende voegenpatroon werd mogelijk door elke lat uit te tekenen. De hoeklatten zijn in verstek gezaagd om de contour van het gebouw scherp te definiëren. Zo ontstond een gevel met het detailniveau van een meubel.

Overdag zie je een helder zwart volume en ’s avonds de zinsbegoocheling van verlichte glasvlakken die lijken te zweven. De zwaarbevochten eenvoud en poëzie is het geheim van dit project. Hoe dichter je bij het gebouw komt, des te meer verfijning je ziet in zijn oersimpele vorm.