Dit gebouw moest als één groot gebaar worden ontworpen. Het is een groot gebouw.
De vorm ontstaat uit de onderliggende functies maar die zijn voor de voorbijganger niet meer interessant

Ook als de functies misschien ooit worden opgeheven, dient het gebouw nog steeds als herkenningspunt.

Komende van Schiphol is dit een gebouw wat opvalt, zoals het naastgelegen IBM-gebouw dat ook doet.
Automobilisten én treinreizigers weten weer waar ze zijn.
Gebruikers van de stadsverwarming weten dat hun woningen goed verwarmd zijn.

Mede door aandringen bij opdrachtgever van de supervisor Ton Schaap van de gemeente Amsterdam is het een sculpturaal gebouw geworden.

Er was een groot programma aan technische onderdelen wat aan de begane grond gebonden is (8 meter hoog) , er is een toekomstig programma aan techniek wat op de verdieping zal worden gerealiseerd (vanaf 8 meter). Deze beide programma's zijn gecombineerd met een verticale wateropslagbuffer.

Dus breed horizontaal moest worden verenigd met smal verticaal. U begrijpt het vast wel.

De rondingen van het gebouw zijn allemaal gelijk en zijn afgeleid van de rondingen van de buffer

De gevel is opgebouwd uit profilit-panelen: dubbele glazen U profielen, geperforeerd aluminium, of is open op plaatsen waar dat kan en ook noodzakelijk was vanwege regelgeving brandcompartimenten etc, of bestaat uit geperforeerde aluminiumplaten .

De open delen zijn voorzien van vogelgaas, wat de perfecte consequente vorm wat verdoezelt.

De reiziger vermoedt veel installaties achter het glas en de open delen, en zo is het ook bedoeld.

Het groen van het glas is gecombineerd met aluminiumbanden in zeer diep groen waarin een schitterend korreltje is verwerkt.

De dakhelling bepaalt de hoek van de groene banden rondom het gebouw