The house-around the wall is ontstaan uit een combinatie van woonwensen, een hechte verbondenheid met de Limburgse identiteit en de specifieke agrarische locatie. De woning is een eigentijdse vertaling van de historische iconische stapelmuren. De 57 meter lange wand groepeert boven maaiveld de volumes met -ondergronds- een verrassend souterrain.

Als architect ben ik zowel geïnteresseerd in bouwen als in natuur. De mensheid bouwt al muren sinds mensenheugenis. De eerste muren die gebouwd zijn, waren stapelmuren.
Het gebruik van stapelmuren dateert al uit de prehistorie en is de oudste vorm van bouwen met stenen. Voorbeelden zijn de Tyrinthiaanse en Myceense cyclopische muren, alsmede de 'navetas' (grafkamers) uit de bronstijd op Minorca.

De meeste stapelmuren zijn gebouwd vanwege de landbouw. Met veel geduld hebben de boeren alle stenen van hun land opgeraapt om zo ruimte vrij te maken voor hun geliefde olijfbomen en wijnranken. Met de stenen bouwden ze stapelmuren langs hun percelen, vaak werden het netwerken van wel kilometers lang met een blijvend effect op de omgeving.

Geïnspireerd op deze eerste architectonische landmarks is dit huis ontworpen rond een eigentijdse versie van de stapelmuur, geplaatst in het agrarische buitengebied te Ven-Zelderheide. De grove natuurstenen afwerking van de muur legt een link naar de identiteit van het Limburgse landschap.

Vanuit de verte zie je een verder niet te definiëren bouwvolume opdoemen van achter het hoogstaande mais. Enkel wat bossages zijn links en rechts van de woning te zien. Dichterbij-komend is de kenmerkende stenen muur duidelijker te onderscheiden. De muur is enerzijds ingezet om de verschillende bouwdelen van de woning te groeperen en te verankeren in het landschap. Anderzijds schermt de 57 meter lange muur -door haar specifieke positionering op het perceel, parallel aan de landweg- het zicht op de privétuin af voor de steeds dichterbij komende, voorbijrijdende -of lopende- passant.

Een tweetal met donkere planken beklede volumes steken in de juiste proporties door de wand heen, links en rechts zicht vrijlatend voor een snelle sneak-peak voor de passant, en vanuit de woning exact het zicht op de kerktoren vrijhoudend.

The house-around the wall is ontstaan uit een combinatie van de vertaling van woonwensen, een hechte verbondenheid met de Limburgse identiteit en de specifieke agrarische locatie. Het gerealiseerde project vormt door haar markante verschijning een eigentijdse vertaling van de historische iconische stapelmuren.

Het hoofdvolume, bestaande uit een samenspel van glad afgewerkte witte wanden en een grote minimaal gedetailleerde glazen puien, afgedekt met een zinken zadeldak, staat op een weloverwogen plek, uit het hart van de iconische stapelwand. De plattegrond is op een stramien van 90x90cm opgebouwd, en heeft een middenlid met op de vier hoeken een uitstekende glazen binnenruimte. Op die manier ontstaan beschutte buitenruimten op de lange zijden van de woning.

De muur stopt met een open haard in de leefruimte, om vervolgens bij de er tegenoverliggende haard als begeleidend en scheidend element verder te lopen, de tuin in.
De doorlopende muur zorgt enerzijds voor een historische verbinding tussen de woning en locatie en anderzijds voor een verbinding tussen binnen en buiten.

Aan de tuinzijde van de woning omsluiten twee waterpartijen de trapsgewijze terrassen richting het souterrain waarbij één van de vijvers een zwemvijver is en de andere een vijver voor koi-karpers.

Vanwege een beperking op het aantal te bouwen kubieke meters bovengronds in het buitengebied, is een deel van de woonwens zorgvuldig ondergronds gepositioneerd. Door slim gebruik te maken van de vides en trappen rondom de vijvers krijgen deze ondergrondse ruimtes voldoende daglicht en ontstaat een haast museale uitstraling onder het maaiveld.

Parallel aan de muur onttrekt de hellingbaan naar de parkeerkelder zich aan het zicht. Een voorbijganger zal zich niet beseffen dat die hellingbaan er überhaupt is. Om die reden is ook het vegetatiedak aangelegd. De onder maaiveld gerealiseerde manoeuvreerruimte aan de voorzijde van de wand is hierdoor niet waar te nemen.

De verbinding tussen de straat en de voordeur wordt gevormd door een slanke met hout afgewerkte zwevende brug. Aan de achterzijde wordt deze ingreep herhaald in de vorm van een nog bredere brug waarop zich de tuintafel bevindt. Vanaf deze brug ontvouwt zich een prachtig panorama op zowel woning als landschap. De minimalistisch uitgevoerde zwevende bruggen zorgen door de verschijning en grote overspanningen voor een bijzondere verbinding tussen de woning en voor- en achtertuin zonder te concurreren met de belangrijke architectonische wand.