We werkten sinds de oprichting in een mooi verbouwd woonhuis. Maar het begon toch wat te kriebelen. De verouderde installatietechniek zou veel duurzamer en comfortabeler moeten. En wat als we allemaal aan één tafel zouden werken? Zou de sfeer niet wat meer ‘werkplaats/atelier’ kunnen zijn? We besloten na 30 jaar uit te kijken naar een nieuwe plek.

Ruimte met karakter

Verweerd metselwerk, gietijzeren ramen met oud glas, de stalen balklaag met originele houten vloerplanken als verdiepingsvloer en een prachtige kapconstructie ademen nog steeds de sfeer van de werkplaats. Er zijn talloze sprekende sporen van gebruik. De smederij heeft achterin de kap een laag roet achtergelaten. Geschilderde fragmenten doen specifiek gebruik vermoeden. Er staan her en der teksten, niet alleen van bouwers maar ook voor opslag van goederen en namen van mensen van de dartclub die vrij recent op zolder huisde. De noodzakelijke ingrepen laten de sfeer en het karakter zo veel mogelijk intact.

Gezond klimaat

De zon schijnt op verrassende momenten aan alle vier zijden naar binnen. Door de damp-open constructie voelen de ruimtes zeer prettig aan. Het comfort wordt geregeld met vloerverwarming in combinatie met een luchtinstallatie die koelt en verwarmt via fluisterstille airsocks. Dit alles wordt op een duurzame manier bereikt. De warmte wordt gemaakt met aquathermie, via collectoren in de gracht. Samen met 32 PV-panelen op het dak is dit oude pand opgetild naar een energielabel A++.

Eigen maken

Er is meteen een band ontstaan met de nieuwe plek. Alle medewerkers hebben wel iets gedaan aan de nieuwe werkplaats. Het architectenwerk deden we uiteraard zelf. Sommigen hebben schoongemaakt, gebouwd of ingericht. Met vereende krachten is op één dag alles verhuisd. We voelden ons meteen thuis.
De traditie van sporen achterlaten in het pand gaan we omarmen. Alle medewerkers en toekomstige stagiaires zullen ergens hun naam op het pand schrijven. De verbondenheid met de omgeving waarin je werkt is daarmee voor lange tijd vastgelegd. De wetenschap dat je iets achterlaat en aansluit bij een traditie stimuleert misschien ook in het hier en nu.

Stimulerend voor gasten

In de nieuwe werkplaats is inmiddels de bureaulunch niet meer weg te denken. Elke dag om half één gaan de schermen op de screensaver en dekken we de tafel. We proberen regelmatig gasten mee te laten eten. Aan tafel ontstaan altijd verrassende gesprekken en wellicht onvermoede dwarsverbanden binnen het netwerk van het bureau als mensen uit verschillende richtingen aanschuiven. De kantinetafel van de ongedwongen werkplaats is hier uitermate geschikt voor.
In de avonduren is er ruimte voor medegebruik van deze stimulerende omgeving. We stellen de werkplaats af en toe open voor bescheiden bijeenkomsten van diverse aard. De ruimte blijkt geschikt voor veel.

Boven rust, beneden reuring

De begane grond is geschikt gemaakt voor ontvangst, informeel werken en presentaties. Twee geschakelde houten volumes delen de ruimte op. In het grotere blok zitten toilet, douche en de technische ruimte. In de kleine zit de trap naar boven met daaronder bergruimte en garderobe. In de looplijn van voor naar achter is de volledige diepte van het pand te beleven. Spullen kunnen in het opengelaten skelet worden opgeborgen en liggen voor het grijpen.
Op de zolder kan in rust worden gewerkt. Door de prettige akoestiek is het daar van zichzelf stil.

Materialen en kleuren

Het metselwerk is aan de hand van oude foto’s hersteld met een gemetselde kam op de voorgevel. Ook de dubbele deuren aan de voorgevel zijn weer teruggeplaatst, alleen nu met glas erin. De oorspronkelijk stalen ramen zijn allemaal behouden, inclusief de mengelmoes aan oorspronkelijke en nieuwe glastypen.
De sfeer van de werkplaats is behouden door ook voor nieuwe materialen de imperfectie en de eenvoud te omarmen. De steens muren op de begane grond zijn aan de binnenzijde geïsoleerd en afgewerkt met leemstucwerk. De kleur en ruwheid doen denken aan cement stucwerk zoals het oorspronkelijk ook in deze werkplaats was toegepast.
Het achterzet glas volgt de vorm van de stalen ramen en is gevat in een aluminium raam. Gemoffeld in de kleur van het stucwerk, zodat dit zo min mogelijk opvalt.
Alle nieuwe elementen zijn van grenen hout. Het is alleen geschaafd en verder onbehandeld verwerkt. Stalen trekstangen houden de hoge houten deuren met glas in zijn vorm. De trapleuning is een massief stalen stang.
Het dak is aan de buitenkant geïsoleerd. De kapconstructie en het dakhout zijn enkel schoongemaakt en verder ongemoeid gelaten. De trekbalk is weggehaald om de zolderruimte lekker ruim te maken. Ze zijn geschulpt en aan weerszijden terug geplaatst in de knik van het spant. Samen met een nieuwe stalen trekstang is het spant weer stabiel. Door letterlijk de trekbalken uit het pand weer op deze plek te gebruiken is de sfeer onveranderd. Alleen de zaagkant aan de uiteinden van de trekbalk steekt nog eigenwijs een stukje uit. De stellingen die op zolder achtergebleven waren, zijn in de hoogte gehalveerd en als langgerekte variant weer in gebruik.