Het ontwerp voor de transformatie van het iconische Stationspostgebouw in Den Haag tot hoofdkantoor van Post NL biedt nieuw leven aan het monument, is aanjager van gebiedsontwikkeling in het HS Kwartier en beantwoordt aan de behoefte van PostNL aan een nieuwe manier van werken, waarin samenwerking, flexibel gebruik en welzijn centraal staan.

Het Stationspostgebouw naast Holland Spoor vormt opnieuw een thuisbasis voor PostNL, niet langer als sorteercentrum maar nu als hoofdkantoor. Het Rijksmonument, in 1939 gebouwd naar ontwerp van Rijksbouwmeester Bremer, is een icoon van het Functionalisme, met een opvallende gevel in lichte baksteen en afgeronde vormen.
Wat de transformatie bijzonder maakt is dat het Stationspostgebouw met een heel ander doel ontworpen is, namelijk als postsorteercentrum. Het gebouw is ontworpen als een machine, functioneel en op maat gemaakt voor de toenmalige taken van de PTT - iets wat herbestemming ingewikkeld maakte. Het is fors, compact, met hoge en diepe industriële vloervelden en krachtige constructie-elementen, zonder o
amenten. Aan de oorspronkelijke hoge verdiepingen zijn in het ontwerp voor de casco renovatie door KCAP nieuwe mezzanine niveaus toegevoegd, verbonden door grote vides in het centrum van het gebouw zodat daglicht diep in het gebouw kan doordringen. . Door verspringende vides en getrapte nieuwe verdiepingen in de hoge, diepe sorteerruimtes toe te voegen is het gebouw geopend. Alle verdiepingen zijn verbonden, maar op verschillende manieren gekoppeld. Zo zijn tegelijkertijd én een breed scala aan plekken voor interactie én een indrukwekkend atrium ontstaan.
Voor het interieurontwerp door Kraaijvanger was het een bijzondere uitdaging om zoveel mogelijk gebruik te maken van daglicht maar tegelijkertijd de zeer grote verdiepingen op te delen in kleinere, intiemere eenheden. Het gebouw met zijn de T-vormige plattegrond is leidend geweest bij de ‘zonering’ van activiteiten’; dynamische en informele zones rond de vides voor ontmoetingen, informele en formele zones voor samenwerken en overleggen met daaromheen - open, semi open en besloten – ruimtes. In het smalle bouwdeel is een meer rustige periferie ontworpen waar men individueel en in alle rust kan werken. Het resultaat is een kantoor als een ‘huis’ - met verschillende ruimtegroottes, verbindingen en niveaus van privacy. Een werkomgeving waar iedereen die voor PostNL werkt - van CEO tot bezorger - zich thuis voelt.
De transformatie van het Stationspostgebouw is onderdeel van de gebiedsontwikkeling van het HS kwartier door KCAP. De transparante en toegankelijke opzet geeft een impuls aan de levendigheid in het gebied en waarborgt de menselijke maat. Dat daarbij juist PostNL als gebruiker terugkeert, is van grote waarde voor het DNA van het gebieds. ’De Post is terug aan het spoor’.

Stationspostgebouw is het eerste Rijksmonument in Nederland gecertificeerd met energielabel A. In het restauratieconcept ligt de nadruk op de hoofddraagstuctuur, waarbij de bestaande liggers en kolommen intact zijn gehouden. Een glazen tweede huid aan de binnenzijde van het gebouw zorgt voor bijna onzichtbare isolatie. Hierdoor kon de monumentale gevel intact blijven, terwijl het pand tegelijkertijd aan de duurzaamheidseisen voldeed.
Van oudsher zorgden de ramen van glazen bouwstenen, in combinatie met daklichten, voor de lichtinval. Voor een mode
e kantooromgeving was dit echter onvoldoende. Daarom zijn verspringende vides aangebracht waardoor het indrukwekkende atrium ontstaat dat het gebouw opent, omringd door cascadevormige vloeren en doorkruist door bruggen en trappen. Het atrium zorgt er ook voor dat mensen ‘zien en gezien worden’ - het is het hart van het nieuwe kantoor. Bruggen en trappen dienen als informele routes; ze helpen om mensen te laten samenkomen, maar ook om het kantoor via verschillende wegen te ontdekken.
De historische waarde van het gebouw is vertaald naar het interieur. In het verlengde van de vides, die parallel aan de gevel lopen, zijn over de lengte van het gebouw ruimten van verschillende grootte gecreëerd voor activiteiten die een gesloten schil vereisen. Om deze ruimten te ontsluiten zijn op de centrale as ‘straten’ gerealiseerd. Deze ‘straten’ accentueren de krachtige constructie over een lengte van bijna 90 meter.

Voor het interieur is gezocht naar een representatieve architectuurtaal ter versterking van het monumentale karakter; geen o
amenten maar een eerlijke en heldere toepassing van materialen, onverhuld en ongedecoreerd toegepast. In het interieur zijn voo
amelijk natuurlijke en technische materialen gebruikt, zoals hout, leemstuc, baksteen van reststromen, textiel, grijs gekleurd glas, aluminium, zelfhelend staal en terrazzo gemaakt met een biobased binder. Het interieur toont het gebouw zo in al zijn robuustheid en tactiliteit. Bestaand meubilair is hergebruikt, waaronder de oude postsorteerkarren als mini-tuinen verspreid door het gebouw.
Gerenoveerd monument en interieur vormen samen een unieke beeldtaal voor het nieuwe thuis van PostNL. Een tijdloos interieur waar mensen zich thuis voelen, nu en over 15 jaar. Een plek waar je wil zijn, in plaats van waar je moet zijn.