“It takes a village to raise a child”
Het straatleven wikkelt zich rondom het gebouw. De mate van ontmoeting en privacy varieert per plek. Het plein is voor het samenkomen. Op de straten spelen kinderen verstoppertje en raken buren in gesprek met elkaar. Vanaf de Delftse stoep bij het huis is er zicht op de spectaculair mooie luchten die reflecteren in het water. De woonverdieping is gelegen aan de straat. Op een hoger gelegen slaapverdieping van het huis is meer privacy. In het gebouw is elke laag, elke hoek en elk huis anders, zo ontstaat er een nieuwe typologie, met een omgekeerd hof, rijtjeshuis, twee-onder-één-kap en een villa. De verschillende huizen maken samen een klein bergdorp in de stad.

Prijsvraag samen wonen en leven
De zoektocht en realisatie van een nieuw type stedelijk samenwonen komt voort uit de prijsvraag “Open Oproep Gezinsappartementen”, geïnitieerd door de gemeente Rotterdam i.s.m. Architectuur Lokaal. De gestapelde manier van wonen aan een straat biedt een aantrekkelijk alternatief voor jonge tot oude bewoners, in welke samenstelling dan ook. Door een eigen interpretatie van de ruimtes, ontstaan er verschillende manieren van samen wonen en leven. Alles is daarbij specifiek anders.

Ruimte voor het individu en een gemeenschap
Alle woningen hebben een leefverdieping op straatniveau met daarboven een meer private verdieping. Zo ontstaat er ruimte voor het individu. Tegelijk kenmerkt het gebouw zich door het dragen van een gemeenschap. Het gebouw geeft aanleiding om elkaar te ontmoeten op de straten, de trappen en het gemeenschappelijke buitenplein, direct aan een binnentuin van het grotere bouwblok. De ruime fietsenstalling direct bij de entree zorgt ervoor dat de fiets makkelijk gepakt kan worden om naar school, het werk of sport te gaan.

Omdraaiing van de typologie
Bij veel traditionele appartementencomplexen bevindt zich het trappenhuis “in” het gebouw, waarbij buren elkaar beperkt ontmoeten in de lift, het trappenhuis of op de gang. Wij hebben dit omgedraaid. De trappen zijn aan de gevel van het gebouw, waardoor je buiten in de zon langs het gebouw omhoog kunt lopen, en verschillende gebruiksruimtes passeert, die tegelijkertijd een vluchtroute is. Zo is het bewegen op en langs Babel een ervaring voor de bewoners en zichtbaar vanaf de kades en de omliggende straten. De omdraaiing werd mogelijk door de straat ook als vluchtroute te gebruiken. De dimensionering van de lifthallen en binnengangen is minimaal, waardoor er weinig gemeenschappelijke binnenruimte is en veel gemeenschappelijke buitenruimte wat ruimte geeft voor ontmoetingen.

Een eigen huis aan een straat
Door de vorm van Babel en de omsluiting rondom is elke huis anders, zowel qua grootte, verdiepingshoogte, en hoe je erbinnen kunt komen. De 24 twee-laagse huizen, variërend van alle oppervlaktes tussen klein (80m2) en groot (190m2), zijn als een “normaal” huis: De eerste laag met de woonkamer is gelegen aan de straat. Op de tweede laag is het slaapgedeelte van het huis gelegen, met meer privacy. In elk huis is het ook mogelijk om een werkruimte te maken. De plattegronden hebben een opzet die ruimte biedt voor flexibiliteit en verschillende manieren van (samen)leven. Hierdoor is Babel aantrekkelijk voor verschillende mensen met verschillende wensen, ook mensen waar we nog niet over nagedacht hebben.
Elke huis en de bijbehorende eigen Delftse stoep, heeft een unieke plattegrond waarbij we steeds hebben gekeken hoe we die specifiek konden maken passend op de locatie, het uitzicht, de buitenruimte, de beplanting en de relatie met de andere buurhuizen in het gebouw.

Obsessie
De detaillering kenmerkt zich door een obsessie met het maken van een berg, met hangende tuinen en meegaande trappen. Het metselwerk en de klinkers sluiten qua kleur en textuur op elkaar aan. De ramen zijn als gaten ontworpen, met mee-kleurend grijs geschilderde houten kozijnen achter het baksteen. De terrasoppervlaktes met zitgelegenheden, looppad, hekwerken, dakranden, uitstekende balkons en trapbordessen sluiten allemaal gelijk aan in één vlak. De trappen zijn als eenvoudige UNP-trapbomen met daarop direct de hekwerkspijlen, met een rustige grijze kleur. De trappen kleuren zo mee met de bakstenen en de klinkers en relateren aan de grijze wolken en het blauwe water. De constructie bestaat uit een betonnen skelet, met houtskeletbouw wanden en metselwerk aan de buitenzijde.