De karakteristieke doorsnede van De Loods, waar in het hart van het gebouw wordt geparkeerd, heeft een ontwerp met watervalachtige woningen met een grote ruimtelijke werking opgeleverd. De woning kent geen klassieke voordeur en geen gangen, maar ontwikkelt zich tussen een aan de straat grenzende uitnodigende buitenruimte met woonkeuken tot aan een patio in de nok. Tussen die twee uitersten in is het woonprogramma vrij in te vullen. Hoge commerciële ruimtes aan de waterkant verbinden het gebouw met het hart van Cruquius.

De watervalachtig indeling van de woningen stelt bewoners is staat heel expliciet te spelen met licht en zichtlijnen. Een enkeling heeft ervoor gekozen de trap te verleggen in de lengterichting langs de zijwand om te hoogte te benadrukken. De ‘terrassen’ in de woning staan altijd met elkaar in verbinding, maar kunnen elk een geheel eigen sfeer krijgen.

In de portieken bij hun voordeuren hebben bewoners bankjes en planten gezet, er staat een basketbalpaal, een zandbak, een klustafel. Zo vanzelfsprekend als dit er uit ziet is het niet; vaak worden straatgevels gedomineerd door inritten naar parkeergarages, fietsenstallingen en bergingen. Hier zijn ze in het gebouw weggewerkt waardoor een autoluwe straat ontstaat vanwaar je in woonkeukens en werkkamers kijkt; behoorlijk direct, maar het lijkt de bewoners niet te deren. De ramen hebben geen zichtwering, mensen zitten voor hun deur, de zwemsteiger loopt bij mooi weer vol.

Er is veel interactie tussen buren. Het straatbankje is een favoriete ontmoetingsplek voor een zonnige zaterdagochtend met koffie. De korte straat voelt als een oase van rust en gemeenschap in de stad, een mix van stedelijkheid en dorpse warmte. Bij mooi weer verandert de straat in een speeltuin en fietsparcours. Later op de dag wordt de tafeltennistafel en basket ingezet en nemen de tieners het over. Ouders kunnen hun kinderen met een gerust hart laten spelen, wetende dat er op ze wordt gelet. In de zomer is vooral de steiger langs de kade populair. Zowel eilandbewoners als bezoekers uit de stad komen er graag. Het doet soms denken aan een camping, met mensen in badkleding en barbecues.

Rijk industrieel verleden
Halverwege de gebogen Cruquiusweg werd de karakteristieke loods in 1959 als magazijn gebouwd en tot medio 2015 door afvalbedrijf Remepa gebruikt. Net als de gebouwen van de Insulinde oliefabriek ernaast en de voormalige Sigma verffabriek getuigde deze loods van het rijke industriële verleden van het gebied. Daarom werd het gebouw op gemeentelijke spelregelkaart Cruquiuseiland als ‘behoudenswaardig’ aangeduid.

Karakteristieke elementen
Het meest typerende van het gebouw is de contour met een hoofdbeuk en puntdak en aan weerszijden twee lagere zijbeuken. De constructie van stalen spanten met de vakwerkliggers, de bakstenen buitengevels en de lichtstraten zijn de karakteristieke elementen. Gezien de grondvervuiling met asbest was behoud niet mogelijk en werd de loods gereconstrueerd.

Fijne buitenruimte
Tussen De Loods en De Bocht loopt nu een intiem woonstraatje. Langs beide zijden hebben alle woningen een terugliggende buitenruimte. Aan de waterkant begrenst De Loods een nieuw plein, met bomen, bankjes en picknicktafels.

Industriële sfeer
Het parkeren zit verstopt in de kern. Daaroverheen lopen de woningen trapsgewijs omhoog naar een patio in de nok. Binnenin benadrukken de hergebruikte, originele stalen spanten de ruimtelijkheid en geschiedenis van het gebouw. Buiten zorgen de opvallende rode en blauwe schuifdeuren ervoor dat De Loods een niet te missen aanwezigheid is, en een herinnering aan het verleden in het hart van het eiland.