De opdrachtgevers Arjan en Janna wilden een huis van kruislaaghout, nadat zij in Oostenrijk gelogeerd hadden in een mooie woning die daar van gemaakt was. De sfeer er van, maar ook de perfectie en maatvastheid waarmee je dan kon bouwen sprak hen erg aan. Een hoge mate van perfectionisme is in het hele ontwerp- en bouwproces nagestreefd. Niet per se omdat dat altijd makkelijker of altijd gezellig was in het ontwerp- en bouwproces, maar het resultaat is subliem doordat de opdrachtgevers ons over elk detail meerdere keren lieten nadenken en verbeteren. De chocolaatjes en goede koffie hielpen er bij. Het is een levenswerk geworden.

Tijdens het ontwerpen en bouwen zijn er ook twee kinderen bijgekomen. Het duurde 4 jaar tussen eerste schets en de verhuizing. De gestegen houtprijs heeft lange tijd roet in het eten gegooid om vooruit te kunnen. Dat het uiteindelijk gelukt is, is te danken aan het volhoudingsvermogen en oog voor detail van de bewoners en architect samen en het vakmanschap van de CLT-bouwer en de aannemer om het waar te maken. Het is hen niet makkelijk gemaakt. ‘Iets moois maken’, heeft het hele proces voor op gestaan. En dat is gelukt, door weer en wind met soms wat frustratie, maar altijd kwam het weer goed en werd het eindresultaat nog scherper dan vooraf gehoopt. Een worsteling naar perfectie.

Waar nu onbezorgd in geleefd wordt tussen het natuurlijke spel van lucht. licht en ruimte.

Het maximale gevoel van ruimtelijkheid binnen, gecombineerd met een maximale ingetogenheid van buiten paste op deze plek het beste, doordat het vanzelfsprekend overkomt en toch indrukwekkend is. De uitgestrektheid van het landschap er om heen vraagt ook om zowel eigen bescheidenheid, als dat de omgeving indruk maakt met het juist licht of de juiste wolken en zelfs bij veel regen of hete zon.

Doordat het in kruislaaghout gebouwd is, is het ontwerp een hele strakke houten maquette geworden, maar dan op schaal één-op-één. Er is constructief in de dakconstructie het uiterste uit het materiaal gehaald, om binnen een loft-achtige woonsituatie te kunnen maken, waarin alle ruimtes vloeiend met elkaar in verbinding staan en toch voldoende afgezonderd zijn voor een familie van vier om in de wonen. Ook als er nachtdiensten gedraaid moeten worden en overdags geslapen wordt, terwijl het gezinsleven verder gaat.

Leidend zijn geweest: bescheidenheid, maximaal uitzicht op Noorzijde, ruimtelijkheid, verbijzondering raamopeningen en privacy / hittewering, door de perfect uitgelijnde houten zonwering aan voorzijde, welke een wisselend lichtspel binnen oplevert over meerdere verdiepingen.

Materialisering
Hout (bamboe) en stalen felsnaad, net als schuren. Aluminium raamkozijnen. Stucwerk.

Een stenen gevel en keramische dakpannen was oorspronkelijk verplicht, maar de Welstandscommissie hebben we er van kunnen overtuigen, dat biobased schuren met stalen daken veel beter in het buitengebied passen. Veel welstandsnota hebben zelfs nu nog zo een vreemde steenachtige kijk op materialisering in het buitengebied. Het past niet bij de landelijke geschiedenis en ook niet bij de (klimaatvriendelijke) toekomst. Wij blijven er ons er over verbazen dat architecten dit mensen nog op willen leggen. Zeker in het buitengebied zou biobased de norm moeten zijn en Welstandsnota lopen daar nog ver op achter. Die omissie van architecten is jammer en kost onnodige energie bij bouwen in het buitengebied. We hebben het genegeerd en gelukkig gelijk gekregen, maar het was wel een gok en dus een risico voor de architect. Dat zou niet nodig moeten zijn.