Het Bezoekerscentrum speelt een cruciale rol in het bevorderen van reflectie, educatie en herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Als een van de 26 begraafplaatsen beheerd door de ABMC heeft de NEAC een diepe historische betekenis. In een tijd van toenemende internationale conflicten en onzekerheid hernieuwt het Bezoekerscentrum het bewustzijn van de blijvende impact van WOII en de dynamiek die leidde tot de bevrijding van Europa. Door een ruimte te bieden die gewijd is aan leren en bezinning, zorgt het centrum ervoor dat de offers van degenen die hier begraven liggen met waardigheid en respect worden herinnerd.

Het ontwerp richt zich op inclusiviteit en toegankelijkheid. Glooiende paden en een verzonken entreeplein zorgen voor een eenvoudige navigatie voor bezoekers met mobiliteitsbeperkingen, waaronder rolstoelgebruikers. De onderling verbonden expositieruimtes en duidelijke bewegwijzering verbeteren de toegankelijkheid verder. De gelaagde betonstructuur voegt visuele gelaagdheid en een rustgevende sfeer toe, die in harmonie is met de plechtige uitstraling van de begraafplaats zonder afbreuk te doen aan de monumentale kenmerken. Het Bezoekerscentrum biedt educatieve inhoud in diverse formaten om tegemoet te komen aan verschillende voorkeuren en behoeften, waaronder slechthorenden en slechtzienden. Interactieve tentoonstellingen, audiovisuele presentaties en schriftelijk materiaal bieden een uitgebreide blik op de historische gebeurtenissen die op deze begraafplaats worden herdacht.

Een innovatieve maatregel om de operationele CO₂-voetafdruk van het gebouw te verkleinen, was het gebruik van het verwarmingssysteem van een aangrenzend dienstgebouw. Deze aanpak verminderde aanzienlijk de kosten van verwarmingsapparatuur en de benodigde technische ruimte. Bovendien maakt dit gecentraliseerde verwarmingssysteem toekomstige overstappen van gas naar elektrische energie mogelijk en ondersteunt het andere potentiële renovaties op de begraafplaats.

Door architectonisch aan te sluiten bij het begraafplaatslandschap met stijl en waardigheid, belichaamt het Bezoekerscentrum principes van inclusief ontwerp. Het stelt alle bezoekers in staat om zich te verbinden met en te reflecteren op de historische betekenis van NEAC, waardoor een diepere waardering en begrip van de geschiedenis wordt bevorderd. Zo draagt het centrum bij aan een beter geïnformeerde en empathische samenleving.

De American Battle Monuments Commission (ABMC) vereiste dat het nieuwe Bezoekerscentrum naadloos zou integreren met het bestaande monument, inclusief het landschappelijke Begraafveld en de Eregalerij. Het was essentieel dat het centrum een monumentaal karakter zou hebben zonder de sacrale aard van de locatie te overschaduwen. Het programma omvat een buitenplein met zitgelegenheid, een ontvangstruimte, onderling verbonden expositieruimtes, een auditorium voor interpretatieve films en ondersteunende ruimten voor het personeel.

KAAN Architecten streefde ernaar het gebouw respectvol in het glooiende landschap te verankeren, met materialen die een kalm, monolithisch karakter geven. Het ontwerp wekt de indruk dat het gebouw boven het landschap zweeft, waardoor het natuurlijke terrein behouden blijft. Een donker natuursteen werd gekozen om een naadloze overgang tussen het gebouw en zijn omgeving te creëren. De keuze voor gelaagd beton was zowel zorgvuldig overwogen als gedurfd, waarbij "imperfectie" bewust werd geïntegreerd om een natuurlijke uitstraling te bereiken.

Het gewenste effect vereiste een minutieuze planning en oog voor detail. De betonnen lagen hadden vijf verschillende kleurnuances, elk gemengd volgens unieke formules. Deze mengsels reageerden verschillend op vergelijkbare omstandigheden, wat aanpassingen vereiste op basis van klimatologische variaties. De ambitie om perfectie te bereiken betekende dat gecontroleerde imperfectie binnen contracten en overeenkomsten werd vastgelegd, een complex proces gezien de verfijning van het ontwerp.

Om deze uitdagingen te beheersen, evalueerden het ontwerpteam en de opdrachtgever gezamenlijk het gelaagde beton aan de hand van proefmodellen. Vijftien testmuren werden gegoten. Het definitieve proefmodel omvatte verschillende ontwerpelementen, zoals uitsparingen, afgeronde hoeken en een segment van de ogenschijnlijk zwevende muur. Dankzij deze grondige tests voldeed het gebouw aan de hoge eisen voor integratie in het monumentale landschap en creëerde het een serene ruimte voor leren en reflectie.