Een rijke geschiedenis doorverteld in een eigentijds schoolgebouw. Dat is het vernieuwde Norbertus in een notendop. De historische school uit 1923 vormt de basis voor een uitnodigende en flexibele leeromgeving. Door niet alleen bouwkundig te renoveren maar ook de functie van de monumentale gebouwen te herstellen klopt het hart van Norbertus weer!

De eerste gebouwen van Norbertus, onderdeel van Scholengemeenschap Tongerlo, hebben een gemeentelijk monumentale status. Door de jaren heen is de school als een lappendeken uitgebreid. De samenhang miste, looplijnen waren lang en de kenmerkende orthogonale structuur van het hoofdgebouw was verwaterd. Het huidige lyceum, ontstaan na een samenvoeging van twee scholen, had behoefte aan een effectief en no-nonsense gebouw dat aansluit op haar onderwijsvisie. Een flexibele en multifunctionele omgeving, aanpasbaar aan de behoeften van de tijdgeest. Om deze wens te verwezenlijken bleek het noodzakelijk de bestaande school deels te vervangen voor nieuwbouw.

Bouwdelen met monumentale waarde en potentie om in het vernieuwende onderwijs te integreren zijn behouden. Toevoegingen zonder monumentale waarde zijn afgebroken. De uitbreiding is net als de originele school symmetrisch opgebouwd. Zo ontstaat een mooie symbiose tussen verleden en toekomst. De smalle doodlopende gangen zijn nu onderdeel van een ruime doorlopende routing waar verkeers- en verblijfsruimten in elkaar overvloeien. Ook zorgt de nieuwe assenstructuur voor overzicht en rust. De verschillende onderwijsdomeinen liggen allen aan de nieuwe as en maken zo gelijkwaardig gebruik van zowel uitbreiding als monument.
De vernieuwde school heeft verschillende sferen en plekken die aansluiten bij de manier van lesgeven van Norbertus. De geborgenheid van het monument en de meer open en moderne uitbreiding maakt dat leerlingen zelf een werk- en pauzeplek kunnen kiezen die bij ze past. Om de monumentale school geschikt te krijgen voor de hedendaags manier van lesgeven waren echter ook aanpassingen nodig. Zo zijn lokalen vergroot door scheidingswanden te verplaatsen, een flexibiliteit die in 1923 al bleek ontworpen, waarmee passende ruimten voor het onderwijs zijn gerealiseerd mét behoud van het karakter van de authentieke gangen en de originele kozijnindelingen.

De oorspronkelijke gym- en feestzaal uit de jaren 50 in één van de vleugels is doorgesneden om ruimte te geven aan de nieuwe hoofentree aan het plein. Als kunstlokaal en buitenpodium kreeg dit bouwdeel opnieuw een culturele functie. Op de slooplijn is een te openen glazen pui gemaakt, waardoor deze ruimte net als vroeger geschikt is voor voorstellingen en exposities. Een zitkuil in het plein markeert de contour van het verwijderde gedeelte van het gebouw en draagt bij aan de multifunctionele inzetbaarheid voor pauzes, ontmoetingen en bijeenkomsten.

De vernieuwbouw bood kansen om de orthogonale heldere gebouwstructuur en de uitstraling van de monumentale school in ere te herstellen. Het monument is teruggebracht tot zijn authentieke T-vorm. De nieuwe uitbreiding is achter het hoofdgebouw geplaatst en vouwt zich als een U om het monument. De oorspronkelijke aula komt daarmee op een nieuw binnenplein in een groot atrium te staan.
De monumentale gebouwen zijn grondig gerenoveerd, zodat ze klimatologisch en ruimtelijk voldoen aan de huidige eisen. Het zoveel mogelijk behouden en versterken van de monumentale kwaliteiten was hierbij het uitgangspunt. Het gebouw bleek behoorlijk toegetakeld. De littekens blijven deels waarneembaar als onderdeel van de geschiedenis van de school. Met een kleurenonderzoek is de originele verfkleur van deuren en kozijnen achterhaald en teruggebracht.

Ook de functie en betekenis van de monumentale delen zijn hersteld. Het theater en de bibliotheek zijn weer het kloppende hart van de school. Deze betekenis had deze ruimte 100 jaar geleden ook. Destijds als gymzaal en aula voor de katholieke bijeenkomsten van de jongensschool. Het verwijderen van een in de jaren 70 aangebrachte tussenvloer en systeemplafond brengt de houten spanten weer in het zicht en de oorspronkelijke ruimtelijkheid terug.

Door de uitbreiding achter het hoofdgebouw te realiseren blijft de uitstraling aan de Lyceumlaan intact. De parkeerplaatsen op het voorterrein zijn verplaatst, waardoor het monument weer in de oorspronkelijke parkachtige omgeving komt te staan.
De gevels van het monument kenmerken zich door een duidelijke ritmiek. De metselwerk gevel van de nieuwbouw is opgebouwd volgens hetzelfde ontwerpprincipe en sluit optisch aan op de gootlijn van het monument. Overeenkomstig de originele school bestaat ook de uitbreiding uit twee bouwdelen, het onderwijs- en het sportdeel, gescheiden door een tussenlid. De aanhechting tussen het monument en de nieuwbouw is eveneens gerealiseerd door een glazen tussenlid. In de nieuwbouw verwijzen vloerkleden met kleurrijke grafische patronen naar de monumentale tegelgangen en het glas-in-lood en verenigen zo nieuw en bestaand.