Juryverslag

In het Zeeuwse Kamperland, tegen het decor van de Oosterschelde en windmolens, is het nieuwe landgoed Kogelhof ontwikkeld, waarvoor 71.000 bomen zijn aangeplant op 26 hectare grond. Een eigentijdse vorm van natuurontwikkeling en –beheer, waarbij de traditionele overheidstaak is overgenomen door een particulier opdrachtgever.

Het landhuis op dit publiek toegankelijke landgoed is de spectaculaire Villa Kogelhof, een modernistische glazen doos die, leunend op een V-kolom, ‘zweeft’ boven een zwemvijver.

De manier waarop door de opdrachtgever, landschapsarchitecten Bosch Slabbers en architect Paul de Ruiter is nagedacht over nieuwe kansen voor landschapsontwikkeling vindt de jury interessant en waardevol – zeker voor deze krimpregio. Hier is niet alleen een architectonische statement gemaakt, maar ook een soort erfgoed gecreëerd; over tien jaar is dit een bos, nu al leven er volop vogels en vleermuizen.

Het beeld van het glazen huis in het (nu nog) open landschap wordt ‘enorm sterk’ gevonden, de spanningsvolle entree, waarbij je via de parkeergarage en een betonnen trap naar boven, richting het licht loopt, getuigt van ‘een grote beheersing’. De beoogde, maximale transparantie en ruimtelijkheid is tot in detail uitgewerkt.

Toch is de jury niet onverdeeld positief over deze particuliere woonbeleving. Met zijn hermetische woonkamer – uitgezonderd de deur naar de patio kan er geen raam open – en harde materiaalgebruik, voelt dit meer als een toonzaal dan een leefhuis. Het lijkt lastig om alledaagse zaken in deze architectuur een plek te geven.

Wat beklijft is het krachtige gebaar en de gelaagde ruimtelijke opbouw. Bovendien onderscheidt dit project zich van andere woonhuizen, doordat het in zijn eigen energie voorziet.