Honderd, en dan iets willen schrijven. Het doet me meteen denken aan die waanzinnige openingszin van Gabriel García Márquez uit Honderd jaar eenzaamheid. Al waren mijn eerste honderd dagen verre van eenzaam, en hoop ik niet te eindigen voor het vuurpeloton. Maar die eerste honderd dagen waren wel heel anders dan dat ik ooit kon bevroeden, en niet zelden leek ik op dat jongetje dat voor het eerst ijs zag: ik heb veel gezien waarvan ik geen idee had dat het...
[Deze content is beperkt toegankelijk en vereist een account of lidmaatschap om volledig te lezen.]
